De eerste weken hier op San Andres hebben we een beetje als zombies rondgelopen. Het was echt zeer onwerkelijk allemaal. We kregen enorm veel lieve berichtjes van familie, vrienden en bekenden, maar ook van mensen die we helemaal niet kenden maar ons verhaal ergens in de krant of op internet hadden gelezen. Het waren er zo enorm veel dat we niet iedereen persoonlijk hebben kunnen beantwoorden, dus hier vandaan hartelijk dank voor alle mailtjes, appjes, reacties op de blog, telefoontjes enz.. Het heeft ons enorm gesteund. Ook werden we door diverse journalisten gebeld. Er stond onder andere een artikel in de Barneveldse Krant en in Zilt. Er hebben ook stukjes in het AD en op de site van SBS gestaan, maar die vonden wij niet van hoogstaande journalistiek getuigen.
Nu we hier dan toch bij San Andres liggen, moeten we het eiland ook maar eens verder gaan verkennen. Volgens de boekjes heeft het water 50 tinten azuur blauw. Dat willen we wel eens nader inspecteren. Vanaf de boot zien we bij het rif mooie lichtblauwe kleuren, naast onze boot is het duidelijk donkerder, maar wel heel erg helder. Zelfs op de 6 meter waar we liggen zie je de grasjes op de bodem bewegen. Maar goed, we hebben de dinghy en snorkelspullen gepakt en zijn naar het lichtblauwe gevaren en wat was het daar prachtig. Zulk helder water hebben we nog nergens gezien, mooi koraal en de visjes leken niet echt schuw. Helaas was de batterij van de onderwatercamera niet helemaal opgeladen, dus ik heb maar een paar foto’s kunnen maken.
Omdat de expert van de verzekering afgelopen week zou komen en we eigenlijk hoopten dat we gelijk erna zouden kunnen vertrekken, hebben we dinsdag ook maar eens een autootje (nou ja, golfkarretje) gehuurd. We kunnen het eiland toch niet verlaten zonder er meer van gezien te hebben. Na even onderhandelen bij de verhuur kregen we er een voor een mooi prijsje mee. Bumper zat wel met tyraps vast en spiegels misten, maar wij konden er prima mee op pad. Er stond in de reisgids een route beschreven, die we gevolgd hebben. Dat is ook niet zo moeilijk, want het hele eiland heeft maar een paar wegen. De eerste stop was voor een taartje met koffie. We zaten al een hele tijd achter hetzelfde golfkarretje en wilden daar van af en er zijn minder ergere dingen om even voor te stoppen. Daarna het Casa Museo Islena, waar we een Engelstalige rondleiding kregen. Toen ik onze gids vroeg of ik een foto van haar haardracht mocht maken, pinkte ze een traantje weg. Ze droeg het zo om haar overleden nichtje te eren. Mooi hè.
Er stonden nog wat stopplaatsen beschreven, maar de een was nog drukker dan de andere. Bussen vol toeristen en tig golfkarretjes parkeerden er om te snorkelen of te eten bij de restaurantjes. Veel simpele bezienswaardigheden hebben ze voor de toeristen omgebouwd met allerlei attracties. Niet echt ons ding. Eind van de middag hebben we het karretje nog even volgeladen met boodschappen en daarna ingeleverd. Dit moest voor 18.00 uur, vermoedelijk doet de verlichting het ook niet 😉
Zoals ik al eerder noemde is de expert deze week geweest om de boot te bekijken en een vervolgplan te bespreken. Eigenlijk zijn we nog niet heel veel verder. Wel weten wij hoe hij erover denkt en hij weet hoe wij erover denken. Er zullen nu nog andere offertes worden aangevraagd en als hij weer terug in Duitsland is zal er een rapport gemaakt worden dat naar de verzekering wordt gestuurd. Daarna weten we pas hoe het verder zal gaan. Er zijn meerdere opties van reparatie in Colon (Panama) tot op transport terug naar Nederland om daar gerepareerd te worden. Aan alle opties zitten voor- en nadelen. Dit zal de komende weken dus uitgewerkt gaan worden en het resultaat zullen we t.z.t. in een blog vermelden, maar het zal minstens 3 maanden duren voor er weer een mast op de Helena staat.
Wij liggen hier de komende weken dus nog wel even. Een beetje saai, maar het is niet een heel verkeerde plek om te wachten. Het weer is over het algemeen zeer aangenaam, het water is heerlijk, er is een goede supermarkt en er zijn diverse restaurantjes om wat te gaan eten. Vandaag ben ik maar weer eens naar de kerk geweest en om eerlijk te zijn, ik heb nog nooit een koor zo vals horen zingen maar het was een mooie gemoedelijke dienst (in het Spaans). Verder pakken we allerlei klusjes aan boord op, sommige klussen komen voort uit het anders liggen van de boot waardoor we wat lekkage hebben en andere klussen zijn gewoon onderhoud. Natuurlijk vertroetelen we de motor ook met verse olie en een nieuw filter. De dieseltanks zijn ook weer gevuld. Van die motor zijn we de komende tijd echt afhankelijk.
Daarnaast moeten we regelmatig even zwaaien naar rondvaartboten. Wij zijn namelijk een van de nieuwe bezienswaardigheden van het eiland. We zijn nog nooit zo vaak op de foto gezet.
Dat lijkt me een fikse tegenvaller dat het zo lang gaat duren om een nieuwe mast te krijgen. Ik hoop dat jullie toch een goede tijd hebben daar.
Saskia
Veel succes! En hopelijk kunnen jullie ondanks de vervelende reden toch blijven genieten. Liefs van NOK
Van snel een nieuwe mast is geen sprake lees ik wel. Respect voor de wijze waarop jullie er mee om gaan. Een hartelijke groet uit Nederland.
Bedankt voor het bericht. Sterkte voor de komende tijd en ik hoop dat jullie goede oplossingen aangeboden zullen krijgen.
Ik zou daar op het eiland nog maar even genieten van het goede dat jullie daar hebben want hier, in Europa, is het momenteel niet zo gezellig, nat, donker en kil.
Knap dat jullie ondanks de ellende er maar het beste van maken. We denken veel aan jullie. Hopelijk verstuurt de expert snel het rapport naar de verzekering toe. En laat de verzekering snel iets van zich horen. Liefs van Cees en Anneke