Sint Maarten

Het is een eiland waarvan wij vonden dat we er zeker naar toe moesten. En we hebben geen moment spijt. Ik kan nu niet zeggen dat ik het een mooi eiland vind, maar de kusten zijn geweldig. We hebben eerst een rondje, met de klok mee, om het eiland heen gezeild. We lagen in  Baie de Marigot en zijn van daaruit naar Baie Grande Case gevaren. Hier heb je het gastronomische hart van Sint Martin. Je zult zeggen dit klinkt allemaal wel erg Frans, maar dat klopt. Wij zijn hier nog in het Franse deel van Sint Maarten. En koken kunnen ze er!! We zijn heerlijk uit eten geweest en het was of er een engeltje over je toch piest, zo geweldig lekker. Ook de wijnen die we erbij dronken waren super. Laat dat maar aan die Fransen over.

De volgende dag zijn we door gegaan naar Tintamarre, een klein eilandje dat ook bij St. Maarten hoort. Er liggen hier moorings ter bescherming van het rif, maar omdat wij wat later op de dag aankwamen, waren er voldoende beschikbaar. Er komen hier voornamelijk dagjesmensen om te snorkelen, duiken en van het strand te genieten. Maar ’s nachts lig je er dus maar met een paar boten. Het is er ontzettend mooi, een verlaten strand en schildpadden die je bijna kunt aanraken. Ik heb er een paar mooie foto’s van kunnen maken. Ook het snorkelen was mooi, alhoewel er niet zoveel kleur was. Er zou wat meer deining aankomen en dan lig je hier niet zo beschut, dus (helaas) na een dag weer verder. De bedoeling was om aan de Nederlandse kant bij Philipsburg te gaan liggen, maar het zag er erg verlaten en hobbelig uit, dus door naar Simpson Bay. We lagen hier niet super comfortabel, maar goed genoeg om de boel een beetje te verkennen. Ik moet zeggen dat we het aan de Franse kant duidelijk leuker vinden dan aan de Nederlandse kant. Het doet hier allemaal erg Amerikaans aan. Grote drukke wegen, grote auto’s en dikke mensen.

Zondag zijn we weer door naar Marigot gegaan. Al vroeg uit de veren, want we hadden gelezen dat de Chara die dag zou vertrekken. We wilden ze uitzwaaien, maar gelijk ook Leo met zijn verjaardag feliciteren. Het was de bedoeling er voor de koffie te zijn. Nou dat is gelukt en we konden samen met hen van een geweldig mooie verjaardagstaart genieten. Om 14.00 zijn ze richting de Azoren gegaan.
Op maandag is ook de Flying Fish vertrokken. De enige Nederlandse boot die wij kennen en hier nu nog ligt, is de Ganesha.
Gisteren hebben we een auto gehuurd om het binnenland te verkennen. Toen we de auto gingen ophalen zat er een enorm beest (bijna een meter lang) op de dinghy-steiger. Oeps, durf ik daar wel of niet langs. Volgens iemand die er liep was het geen carnivoor, dus er toch maar langsgelopen en ik ben niet opgegeten haha. Over het binnenland kan ik redelijk kort over zijn: niet ons ding. Ik denk dat als je naar Sint Maarten toe gaat, je dat vooral om de kusten en het lekkere eten moet doen. De stranden, baaien en riffen zijn prachtig, maar qua cultuur stelt het allemaal niet zoveel voor. Of je moet gek zijn op casino’s, die zijn er meer dan genoeg. Wel weer heerlijk geluncht met een prachtig uitzicht. En wat natuurlijk erg spectaculair was, was het strand van Maho Bay. Dit ligt net voor de landingsbaan van het vliegveld en als je er staat is het net of het vliegtuig recht op je af komt. Je voelt gewoon de energie van zo’n vliegtuig als je er staat. En het geluid is oorverdovend. Daardoor ben ik te snel gestopt met plaatjes schieten en is de laatste foto van KLM-boeing iets te ver weg.

Wij gaan ons voor bereiden op onze oversteek naar Curaçao. Het plan is om vrijdag te vertrekken en we denken een kleine 4 dagen over de 500 mijl te doen. Een volgende blog zal dus van een volgend ex-Nederlands eiland komen.