Racete en/of Receta

Twee woorden die wel wat op elkaar lijken, maar toch niets met elkaar te maken hebben. Of toch wel…?
Racete: Onze Helena is echt voor de oceaan gemaakt. Zij racet van het ene naar het andere land en brengt ons elke keer weer veilig in een nieuwe baai. Van Tobago naar Grenada is 83 mijl, eigenlijk net teveel voor een dagtocht. Dus wij besloten om maandagnacht te gaan oversteken. Rond 17.00 uur vertrokken we en het was de perfecte overtocht: Volle maan, mooie lange golven van rond de 3 meter en een bakstagwindje van 20 knopen. We raceten er met zo’n 7/8/9 knopen overheen en rond 1.00 uur hadden we Grenada in zicht en wel in de gaten dat we er veel te snel zouden zijn. We hebben toen het voorzeil weggerold (het grootzeil was al 1 keer gereefd), maar we gingen nog 7 knopen en zouden dan om 4.00 uur al bij Grenada zijn, terwijl we liever niet in het donker een vreemde baai wilden binnenlopen. Dus nog meer vertragen en uiteindelijk lagen we om 6.30 uur achter ons anker in Prickly Bay.
Het is wel weer even wennen om in een ander land te zijn. In plaats van met TT$ betaal je hier met EC$, het is hier een stuk drukker dan op Tobago en je weet nog niet precies waar je alles kunt krijgen. Terwijl bij Tobago er zondag nog (en alle dagen ervoor) een visser langs kwam, die wel wist dat ik graag een kleine tonijn van hem wilde kopen. Hij had er net een gevangen en ’s ochtends na het ontbijt heb ik hem gefileerd om er ’s middags sushi van te maken. Hier heb ik nog geen vissertje gezien, dus voorlopig geen sushi.

Receta: vertaling uit het Spaans is recept. En ik hoor jullie nu al denken, daar komt Ria weer met een of ander recept aan. Maar nee, dit gaat over een boek:” Mango’s aan boord” geschreven door Ann Vanderhoof.
In 2012 hebben wij 2 weken meegezeild met de Fullcircle van Martinique naar Guadeloupe. Zij hadden dat boek aan boord. Peter heeft het gelijk uitgelezen, maar ik gedeeltelijk. We hadden het er met Paul en Monique over dat het oversteken van de oceaan niets voor ons was. Zo lang op zee zonder land te zien en daarnaast zie ik meestal allerlei beren op mijn pad. Stel dat je een  storm krijgt of dat er onderweg iets met een van de twee gebeurd? Weer thuis heb ik het boek besteld om uit te kunnen lezen en om wat recepten uit te proberen die erin staan. Het boek gaat over Ann en haar partner Steve die in 2 jaar tijd van Toronto naar het Caribisch gebied tot Trinidad zeilen en weer terug met de…..Receta. Hij is fanatiek zeiler en zij zeilt mee en als ze aan de tocht beginnen heeft ze nog niet veel zeilervaring. Ze is wel gek op koken vandaar dat hun boot Receta is genoemd.   Maar toen ik het boek uit had, had ik zoiets van wat zij kan, kan ik zeker. Ik heb uiteindelijk meer ervaring dan zij, alleen blijf ik onzeker over mijn capaciteiten.
Nog datzelfde jaar hebben we de Puppet (X372) verkocht en de Helena (Koopmans 47) gekocht om deze tocht te gaan maken.
Woensdag gingen wij met de dinghy naar de kant om een sundowner te drinken en wat schetst mijn verbazing: aan de steiger ligt een mooi klassiek schip met de naam Receta uit Toronto.
Toen wij er heen gingen om een foto te maken, kwam er net iemand naar buiten en ik vraag aan haar of ik een foto van de boot mag maken en of zij toevallig Ann is. Dat blijkt zo te zijn en we komen aan de praat over haar boek en wat het voor ons betekent heeft. Ik ben het zelfs op het ogenblik  weer aan het lezen omdat er veel over Grenada in staat. De Receta heeft nu een vaste ligplaats in de Carieb en zij zeilen een ½ jaar in het Caribisch gebied en wonen een ½ jaar in Toronto.  Na ons gesprek wisselen we visite-kaartjes uit en volledig perplex gaan wij naar de kant voor een borrel.
Hoe bijzonder is het om precies 4 jaar na het lezen van het boek de inspirator van onze reis te ontmoeten!!

Op Grenada is er ’s ochtends om 7.30 uur een netje op de marifoon met allerlei informatie voor de zeilers die lang (of kort) verblijven. Er is hier een soort gemeenschapje ontstaan van de live-aboards. Ze geven onder andere informatie over het boodschappenbusje. Afhankelijk van de dag van de week gaat hij bij verschillende winkels langs. Vanochtend zijn wij in het busje van Patrick gestapt. Eerst langs de bakker, daarna naar Island Water World, vervolgens naar de markt van St. George en uiteindelijk nog langs een supermarkt. Wij hebben het e.e.a. kunnen inslaan en uiteindelijk hebben we bij de slager die bij de Whisper Cove Marina zit nog een lekker stukje vlees gekocht. Sabine en Hugo, jullie kunnen komen. De boot is weer afgeladen vol.