Lekker Limen

En zo zijn we al weer bijna een week op Tobago. De eerste dag ben je altijd druk met inklaren, dus eerst langs de douane en naar immigratie. We hadden allerlei verhalen gehoord over het inklaren op Tobago, maar het viel gelukkig allemaal mee. Eigenlijk hoor je de dag van aankomst te gaan inklaren, maar als je dit buiten kantooruren doet kost dat extra geld. Wij kwamen eind van de dag aan en de Jonas de volgende ochtend. Dus wij hadden bedacht om samen met de Jonas te gaan inklaren en te zeggen dat we net waren aangekomen. Echter de man van de douane houdt alles nauwkeurig in de gaten en vroeg gelijk al welke boot er de avond ervoor was aangekomen. Nou wij dus… Ai, dat gaat natuurlijk geld kosten, maar gelukkig was hij in een goede bui en zag hij het door de vingers. De dame van de immigratie was er niet en we moesten wel 3 keer terug voor we een stempel in het paspoort hadden.
Verder kun je beter gelijk regelen dat je de juiste valuta krijgt. Nou, er is een pinautomaat in Charlotteville en daar zit zelden geld in. Ook wij grepen hier mis. Maar niet getreurd, de douaneman wil met alle plezier US$ of euro’s voor je wisselen. En nu we dan toch TT$ hebben, scoren we gelijk een heerlijke tonijn op de vismarkt. Jonas de helft en wij de helft en we kunnen er dan nog allebei 2 dagen van eten. En vers dat hij is!! Er wordt op dit marktje 2 maal per dag verse vis aangevoerd, dus verser dan dit kun je het nergens krijgen of je moet het zelf vangen.
De dag erna hebben we een rustdagje gehouden. Even lekker “limen” zoals ze dat hier noemen. Dit was ook beter voor mijn ribbetjes, want daar had ik met lopen behoorlijk last van. Inmiddels is de pijn al een heel stuk minder. Net het omdraaien in bed is vervelend en hoesten doet nog altijd zeer. Maar ik kan weer van alles ondernemen.
Donderdag hebben we de bus naar Scarborough genomen. We wilden de stad bekijken, even pinnen en indien mogelijk naar een kapper. We hadden van de dame van immigratie het adres van haar kapper gekregen, dus dat moest goed gaan komen.
Over Scarborough kunnen we kort zijn: het was er warm en druk. Er was net een cruiseschip aangekomen, dus er liepen een paar duizend Duitse toeristen rond. Nou dan zie je dus weinig van het oorspronkelijke Scarborough. Pinnen is gelukt en ook de kapper hebben we gevonden. Er was een herenafdeling en een damesafdeling. Bij de heren wordt er “droog” geknipt, zoals ze het daar noemen en dat houdt in dat er alleen een tondeuse wordt gebruikt. Bij Peter werd daardoor het haar een stuk korter dan de bedoeling was en hij was er niet echt blij mee. Maar gelukkig groeit het vanzelf weer aan. Bij mij werd er dus “nat” geknipt. De plantenspuit gaat er over en dan knippen maar (met een schaar). Het meisje dat mij knipte was erg verlegen en wilde nauwelijks op de foto. Het had misschien bovenop iets korter gemogen, maar na de ervaring van Peter durfden we dat niet meer aan te geven.

In Charlotteville kun je niet zoveel verse etenswaren kopen en we hadden gehoord dat er op vrijdag een groente- en fruitkraam zou zijn. En op vrijdag kun je bij Lyda roti eten, als je het tenminste van tevoren besteld hebt. Dat beiden hebben we dus vrijdag gedaan. We zitten weer goed in het fruit en de groente en het was erg gezellig bij Lyda’s.

’s Middags heeft Peter Jakob geholpen om zijn bilgepomp te repareren en zaterdag zijn ze samen bezig geweest om onze windmeter weer aan de praat te krijgen. Het is allebei gelukt!!  Peter is drie keer in de mast geweest en omdat er wat deining in de baai staat werd hij wel een beetje zeeziek daar boven in. Gelukkig deed een half pilletje al wonderen en kunnen we nu weer zien hoe hard het waait.
Vandaag zijn we een eind wezen wandelen. Naar Fort Campbleton, waar we een prachtig uitzicht over de baai hadden. Aansluitend zijn we samen met Jakob en Hanny wezen lunchen bij restaurant Suckhole. Wat een enorme porties. Ik geloof dat ik dagen niets meer hoef te eten.

Foto’s wandeling: