Afgelopen zaterdag hebben we Suriname vaarwel gezegd na een verblijf van ruim 3 weken. Met gemengde gevoelens keek ik uit naar de volgende tocht van 460 mijl naar Tobago. Als je 3 weken op dezelfde plek ligt krijg je het gevoel dat je er een beetje woont. Je kent de mensen van de supermarkt, de beheerder van de marina en elke kuil in de weg naar Paramaribo. Ook ben je je zeebenen kwijt.
Met de stroom mee vertrokken wij om 7.00 uur uit Domburg en rond 12.00 uur konden we de zeilen hijsen bij de uiterton. We hadden ons al lekker ingesmeerd met zonnebrandcrème want het zonnetje scheen al behoorlijk. Eerst de bakstag los en toen naar de andere kant van de kuip om de grootschoot los te gooien. Echter golven, geen zeebenen en gladde handen zijn geen goede combinatie. Ik vloog door de kuip en knalde tegen de rand van de bank en ingang en hield daar een paar gekneusde ribbetjes aan over. Geen goed begin van de tocht, want lekker slapen kun je dan niet meer en lachen, hoesten en niesen zijn ook geen prettige bezigheden.
Even later zagen we wel een groep dolfijnen die ons gedag kwamen zeggen, dat maakt weer heel veel goed.
Waarom ik ook wel opzag tegen de reis was dat ik begrepen had dat dit niet de meest rustige tocht zou zijn. Halve wind en 20 knopen op de windmeter geven best een hobbelig zeetje, maar je speert er ook lekker over. We hebben over de 460 mijl maar 54 uur gedaan, dus dat is best wel snel.
De tweede reden van mijn twijfels was dat er in december 2 incidenten bij Trinidad zijn geweest van piraterij. Voor wie hier meer over wil weten kan op de noon-site kijken. Er zijn 2 zeilschepen beroofd, maar gelukkig geen persoonlijke ongelukken. Dit is ook de reden dat wij geen carnaval meer wilden vieren op Trinidad, maar ervoor gekozen hebben om door te varen naar Tobago. Het advies is om voor de kust van Venezuela zonder AIS en verlichting te varen en om aan zo min mogelijk personen te vertellen wanneer je gaat oversteken. Daarom heb ik tijdens de tocht ook geen blog geplaatst en is er ook geen positie via winlink op de kaart gezet. Gelukkig hebben wij onderweg niets vreemds gezien en arriveerden we veilig bij Tobago. Vlak bij Tobago hoorden we via de marifoon nog wel een oorlogsschip marifoonchecks doen bij alle vissersschepen in de buurt. Dus ze zijn wel goed bezig om het gebied weer veiliger te maken.
Peter maakt zich gelukkig minder druk over al dit soort spannende dingen en heeft enorm kunnen genieten van deze tocht. De Helena heeft zich prima gedragen en is voor dit werk echt gebouwd. Lekker halve wind varen met een snelheid van tussen de 8 en 10 knopen.
Maandag kwamen we rond 18.30 uur aan in de baai Man of War bij de plaats Charlotteville en wat denk je: wij laten ons anker zakken bij Pirates bay!!
Als we het eiland verder gaan ontdekken volgt er een uitgebreidere blog met foto’s.
Ik hoop dat je ondertussen wat bent opgeknapt, Ria! En wat een mooie snelheid hadden jullie zeg!! Ben ik wel een beetje jaloers op!
Nu lekker genieten op Tobago. Is een prachtig eiland en kun je goed met een huurauto ontdekken.
We vertrekken komende week van Martinique naar Dominica. Ben benieuwd hoe het daar is.
Het gaat al stukken beter hoor en het blauwe water maakt alles weer goed. Jullie veel plezier op Dominica, dat is echt een prachtig eiland.
Ria, beterschap met je ribbetjes. Super dat alles verder zo goed gaat, ondanks de verhalen over piraterij, griezelig! We volgen jullie blog al een tijdje. Geweldig dat jullie samen zo’n reis kunnen maken en heel leuk dat jullie ons mee laten genieten via de blog.
Leuk dat jullie ons ook volgen. De volgende blog zal minder spannend zijn hoor 😉 Het is hier heerlijk relaxen op Tobago.