Ik zie, ik zie wat jij niet ziet….

DSC06358 DSC06339 DSC06344 DSC06346 DSC06349  DSC06359

Ik verwacht dat iedereen zit te wachten op het vervolg van onze schadeafwikkeling en dat er hierover nu wel een keer een blog mag verschijnen. Maar helaas…ook wij wachten nog steeds. Wij hebben allang ideeën hoe het verder moet, alleen de verzekering ziet dat nog niet. We repareren of  in Colon of transporteren naar Nederland en repareren daar. De kosten zullen ongeveer hetzelfde zijn, alleen  dat kwartje moet bij hun nog vallen. Maar het eind is in zicht. Dit weekend wordt als het goed is het rapport door de expert herschreven en begin van de komende week zullen we dan met de verzekering over de uitvoering hiervan spreken. In een volgende blog zal zeker meer bekend zijn en zijn we misschien zelfs alweer (zonder mast) onderweg.
Ons wereldje hier is best wel klein. Er komen af en toe boten binnen en die vertrekken meestal weer binnen een paar dagen. We hebben daar dan ook weinig contact mee. Verder ligt hier de Waka Tete met een Duits/Colombiaans stel, waar we af en toe contact mee hebben. Vorige week zijn we met Olli en Marta uit eten geweest in een restaurant waar ze geweldige biefstukken serveren en op zaterdagavond life reggae muziek hebben. Communiceren met hen gaat niet echt soepel, dus vandaar dat we ze niet zo vaak spreken. Daarnaast is er een catamaran (Marmajua) met een Frans/Colombiaans stel wat erg enthousiast is. Alleen hoe gezelliger het wordt, hoe enthousiaster ze beginnen te praten en hoe slechter het Engels te verstaan is. Het wordt dan een combietje van Frans, Spaans en Engels door elkaar heen.

DSC06332 DSC06333 DSC06334 DSC06418 DSC06366 DSC06377
Verder hebben we contact met 2 lokale boten, de Donki (Ricardo) en Shamu (Felipe). Ricardo kent alle technische bedrijven hier op San Andres, wat enorm handig is als je wat nodig hebt bij het klussen. Zo bleek er een scheurtje in de uitlaat van de generator te zitten en hierdoor kwam water in de boot. Er is inmiddels een nieuwe (onder garantie) op ons thuisadres bezorgd, maar hier moest het wel gerepareerd worden, want anders kunnen we hem niet gebruiken. Ricardo wist de enige RVS lasser op dit eiland. Wij zijn daar heen gewandeld en na 2 uurtjes konden we hem weer ophalen. Super geregeld en de generator kan weer lopen. Daarnaast heeft Peter de kachel ingebouwd en had allerlei koppelstukjes en slagklemmetjes nodig. Geen probleem hoor, Ricardo nam Peter mee het halve eiland over en na een paar uurtjes kwam hij met een grote grijns op zijn gezicht terug met alle spulletjes. De kachel is inmiddels ingebouwd en wij hebben een dagje saunaatje gespeeld. Hij moest natuurlijk boven de 30 graden gestookt worden, wilde je er iets van voelen. Daarna heerlijk afkoelen in 27 graden zeewater.
Een ander klusje waar we al even tegenaan hikten, was het checken van de kielbouten. Die zie je niet, maar zitten er wel en het is zeer belangrijk dat ze ook goed vastzitten. Vorig jaar is hier een schip verongelukt, doordat zijn kiel eraf was gebroken. Bij ons is dat vrij lastig te checken, maar het handigst was om de accu’s (a 70 kg) eruit te halen en daaronder te kijken. Ze zaten gelukkig muurvast. Hier hadden we Ricardo dus niet bij nodig.
Felipe hebben we een keer een lift met de bijboot gegeven en sindsdien zijn we zijn amigo. Hij en zijn vriendin Marcela hebben ons een andere kant dit eiland laten zien. Wat de meeste toeristen niet zien, zijn de sloppenwijken, welke ook hier op San Andres zijn. Verder heeft hij, zoals alle Colombianen een echte handelsgeest. Hij had nog wel een mast liggen, die we mochten bekijken. Wij vermoeden dat hij hem eigenlijk aan ons wilde verkopen, alleen het ding was dusdanig verrot dat we op onze eerstvolgende tocht dan weer een mast over boord zouden krijgen.
FILE0003-1 DSC06337 DSC06385 DSC06412 DSC06413 FILE0007

Natuurlijk proberen we hier ook zoveel mogelijk te genieten. Nu zie je hier iedere dag boten vol toeristen naar een klein eilandje gaan. We hadden gelezen dat je daar met pijlstaartroggen kunt zwemmen. Maar zoveel mensen op zo’n klein eilandje dat wilden we wel met eigen ogen zien. Nou dat was ongelooflijk. Er was gewoon geen ruimte meer om je handdoekje neer te leggen. Wij zijn iets buiten het afgezette gebied van de roggen gaan snorkelen, maar daar zwommen er ook nog enorm veel. Je kon merken dat die beesten bijgevoerd worden, want ze waren helemaal niet schuw. Ze kwamen zelfs naar je toe zwemmen. Best een beetje eng hoor.
Nu we het toch over beestenboel hebben. Hier ook nog wat foto’s van andere bijzondere dieren die we tegenkomen. Het paarse ballonnetje zag ik al drijven, maar toen had ik geen fototoestel bij me. Later zag ik het op het strand liggen. Geen idee wat het was, maar na even googlen bleek het een Portugees Oorlogschip te zijn. Een soort kwal met normaal gesproken enorme tentakels.
Het krabje zit al dagen op ons roer en houdt zich stevig vast met zijn pootjes. Onder onze boot zwemmen geel, zwart, wit gestreepte visjes (Vitesse visjes volgens Hugo). Maar het water is zo helder dat als je door de afwateringsbuis naar beneden kijkt, je ze gewoon ziet zwemmen. Het is een soort televisiekijken met visjes. Je begrijpt het waarschijnlijk al, we beginnen behoorlijk gestoord te raken als we op die manier al van een visje in extase raken. Nog een paar weken op dit eiland en we kunnen zo het gesticht in.
FILE0028 FILE0029 FILE0030

7 Comments:

  1. Haha, ooit gaan jullie naar de rust (en het lekkere weer) terugverlangen. Maar fijn dat je de humor er nog van inziet. Wat duurt het allemaal lang!

  2. Wat een mooie foto’s! En wat een helder water zeg.. In welk land zitten jullie nu als ik vragen mag? Ik zou daar ook wel heen willen.

  3. Blijf de humor er maar van inzien. Je kunt weinig anders. Lekker wandelen om in conditie te blijven is natuurlijk prima, en mooie verhalen schrijven op het blog. Dat is dan weer leuk voor ons. We zijn erg benieuwd hoe het afloopt met de verzekering en wanneer jullie daadwerkelijk weer gaan varen. Hou de moed erin.

  4. Joke en Marten de Blecourt

    Zolang je die vissen niet gaat tellen is er nog niets aan de hand.
    Hopelijk komt er nu een doorbraak met de verzekering.
    Succes ermee

  5. Kom onderhand maar op huus an. We missen jullie.

  6. Hallo daar, nou in ieder geval zijn de vissen mooi om te zien. Hoop dat de beslissing nu snel genomen gaat worden. Kan me voorstellen dat het wachten een uitdaging is. Wij vonden het wachten op onze reparatie in Mindelo al een verzoeking.
    Groetjes Cees en Anneke

Comments are closed