Het verhaal.

dsc01211 dsc01208 dsc01227
Eigenlijk had ik hier een leuk blogje willen plaatsen over een mooie overtocht in een prima weather-window en de eerste indrukken van Jamaica het land van reggae, rum en Bob Marley. Maar het lot bepaalde anders. Zeg maar gerust noodlot.
We waren anderhalve dag onderweg, zo’n kleine 200 mijl gevaren en nog 400 mijl te gaan. Het ging eigenlijk net lekker, 12 knopen wind, een rif in het grootzeil, de golven waren een stuk rustiger geworden en we waren goed ingeslingerd. Het was 17.30 uur en het eten was net opgeschept toen we een paar knallen hoorden. Ik dook richting Peter onder het doghouse en zag boven mij de giek en het zeil. Ik dacht nog dat de giek was afgebroken, maar Peter zag al snel dat de hele mast naar beneden was gekomen. En dan sta je, trillend op je benen, te kijken: Dit kan niet waar zijn, dit kan ons toch niet gebeuren, nee ik geloof het niet?! Onze Helena, gemaakt voor de oceaan, stoer en sterk, nee help! Wat nu?
Peter ging voor op het dek kijken en het bleek al snel dat de koppeling, waarmee het onderwant (stag, officieel hoofdwant) bevestigd zit in de mast was afgebroken en dat daarna alles als een kaartenhuis naar beneden was gestort. De mast lag naast de boot in het water en de giek half op de boot en half in het water. We hebben nog geprobeerd om de mast naar binnen te halen. 20 Meter mast met zijn tweeën op het dek leggen valt niet mee, zeker niet als er een lap zeil aan hangt. Zelfs met de elektrische lieren lukte ons dit niet. We moesten ook aan onze eigen veiligheid en die van de boot denken. Het gebonk van de mast tegen de boot zou er een  gat in kunnen maken of het roer beschadigen. Daarnaast werd het bijna donker. Uiteindelijk is Peter alle stagen gaan door slijpen, toen de klemmen van de schoten los gemaakt en als laatste de voorstag, welke Peter erg moeilijk doorgeslepen kreeg. De voorpunt ging een meter op en neer en de genua zat er om heen gerold. Uiteindelijk lukte het en daar ging het geheel naar 3000 meter diepte. Voordat we de motor hebben gestart, hebben we eerst alle losse lijnen die er nog lagen naar de kuip gebracht zodat er niet per ongeluk een in de schroef zou komen. Daarna ons plan bepaald: we hadden nog zo’n 300 liter diesel. Welk land kunnen we bereiken? Jamaica zou net te ver zijn. Terug naar San Blas was mogelijk, voor de wind, maar wel een uithoek om straks weer een keer weg te komen. Cartagena, was haalbaar, maar er is in die hoek altijd enorm veel wind. Uiteindelijk gekozen voor San Andres, dit was het dichtst bij, voor de wind en het zou rustig weer zijn in die hoek. San Andres is onderdeel van een eilanden groep dat hoort bij Colombia en ligt voor de kust van Nicaragua.
Omdat we de kinderen telefonisch niet konden bereiken (het was inmiddels ver na middernacht in Nederland) en we het wel belangrijk vonden dat iemand wist dat wij panne hadden, hebben we de Nederlandse Kustwacht met de satelliettelefoon gebeld om melding te maken. Zij hebben ons verhaal aangehoord en ons weer een beetje moed ingepraat. Wij zouden ons daarna om de 4 uur melden, zodat zij wisten hoe onze vorderingen waren en hoe de sfeer aan boord was. Toen ik na 4 uur weer belde hadden zij inmiddels ook de kustwacht van San Andres ingeschakeld. Dit gaf ons toch wel een goed en veilig gevoel.
dsc06160 dsc06166 dsc06187 dsc06195 dsc06213
We hadden ondertussen ons wachtsysteem weer opgepakt en gingen om beurten slapen, zover als dat lukte. De motor stevig aan, want we wilden vrijdag voor donker bij San Andres zijn. Het was ongeveer 180 mijl daar naar toe. Dat is uiteindelijk gelukt, we meldden ons bij Port Control en al snel kwam de kustwacht ons tegemoet. Zij voeren voor ons uit naar de ankerplek en we waren zeer opgelucht dat de motor uit kon en wij veilig achter ons anker lagen. Wat zijn we blij en dankbaar dat we er zonder persoonlijk letsel vanaf zijn gekomen. Het had heel anders kunnen aflopen. Ik denk dat ons doghouse (harde buiskap) ons gered heeft. Het blijft voor ons allemaal nog zeer onwerkelijk en we worden echt verdrietig als we onze Helena zo zien liggen zonder mast.
En nu? Nu blijven we voorlopig bij San Andres en gaan kijken wat de verzekering voor ons kan regelen.
We willen hier vandaan de Nederlandse en San Andres Kustwacht alvast heel erg bedanken voor de hulp die ze hebben verleend. Het gaf ons een beetje rust op een gevoelsmatig waardeloos traject.
Verder was het fijn om gisteren zoveel lieve berichtjes te ontvangen via de sociale media.
Acapella bedankt voor het sturen van de foto’s van ons vertrek uit San Blas. Dit waren de laatste foto’s van onze complete Helena.

27 Comments:

  1. Wat een verhaal Peter en Ria!!!
    Hoop dat jullie ondertussen bijgekomen zijn van de schrik en dat er snel een nieuwe mast op komt te staan.
    Wens jullie daar veel succes bij en dat jullie weer snel “onder zeil” zijn.

    Hartelijke groet,

    Bart & Kerstin

  2. JESSICA JANSSENS

    Dag Ria,
    Johan en ik hebben jullie ontmoet vorig jaar op Martinique, toen we op Jonas logeerden. Ik lees net dit bericht via Hanny’s blog. Dat is enorm schrikken!
    Belangrijkste is dat jullie niet gewond werden en de romp verder geen schade ondervond door jullie doordachte aanpak. Ik hoop van harte dat jullie binnenkort de reis kunnen verder zetten!

  3. Johanna Visser en Dick Korf

    Dag Ria en Peter,

    Hanny en Jakob zijn vrienden van ons. Via hun blog volgen we hun belevenissen en zo ook een deel van die van jullie. Het nieuws dat jullie mast overboord is gegaan, was voor ons de reden om nu naar jullie website te gaan. Tot onze verrassing lazen we dat we elkaar in 2013 in Oban hebben ontmoet en een gezellige avond met elkaar hebben doorgebracht. Wat is de wereld toch klein!!

    De mast overboord is de nachtmerrie voor iedere zeiler. Je denkt er aan, maar hoopt dat het je nooit overkomt. En wat is het dan goed dat als het je overkomt, je weet hoe je moet handelen!! Eind september is bij ons precies hetzelfde gebeurt. Mast overboord, alleen dan dichterbij huis nl. in de Stortemelk, maar opvallend is hoe de verhalen op elkaar lijken!!

    Dick en ik wensen jullie heel veel succes met alles wat nu op jullie pad komt en denk maar zo, de mast overboord is niet over en uit. Het is een onderbreking in jullie prachtige reis.

    Hartelijke groet,
    Dick en Johanna

  4. Bertrude en Ariën

    En dan breekt zo in eens, plotseling de mast af, maar wat hebben jullie goed en doortastend gehandeld! Fijn dat jullie zelf ongedeerd gebleven zijn en nu in San Andres zijn! Hoop dat de zaken met de verzekering goed geregeld kunnen worden!
    Sterkte met alles! Lieve groet Ariën en Bertrude

  5. Gerben Hartkamp

    Ria en Peter, bizarre gebeurtenis en doodeng zo ver van een steiger.
    Respect voor jullie zelfredzaamheid ????. Waardeloos om 180 nm op de motor te varen maar gelukkig met weinig ????.
    Het belangrijkste; jullie kunnen het beide navertellen ! Succes met de afwikkeling

  6. Ha Peter en Ria. Grote pech natuurlijk maar toch gefeliciteerd met de goede afloop. Motorboot varen schijnt trouwens ook heel leuk te zijn. Dus geniet daar dan in ieder geval maar van. Veel groeten. Sybout

  7. Wat een verhaal zeg en wat moet het onwerkelijk zijn om daar nu ontmast voor anker te liggen. Dit is iets wat iedere zeiler nooit mee hoopt te maken. Zeker op zo’n degelijk schip verwacht je het niet. Heel veel succes met de reparatie. Komt vast goed!

    Groeten,

    Gaby Eman / sy Foxy Lady

  8. Joke en Marten de Blecourt

    Hallo Peter en Ria,
    Hopelijk zijn jullie inmiddels een beetje van de schrik bekomen, tsjonge zeg gelukkig dat jullie er zelf goed afgekomen zijn.
    Verdrietig gezicht hoor de St Helena zonder mast. Hopelijk is er wat te regelen en kunnen jullie de reis vervolgen.

  9. Wij wensen jullie heel veel sterkte en hoop zo dat er een oplossing komt met de verzekering en gelukkig zijn jullie ongedeerd.
    Gr.Wim en Gerda.

  10. Wat een enorm vervelende ervaring en dat lijkt me nog zacht uitgedrukt.
    Ik wens jullie op voorhand nog een hele mooie verdere reis toe, want gekker kan het toch bijna niet worden.
    Groet,
    Rob Glastra tot voor vertrek naar de Carib samen met Peter van Leeuwen bemanning van de Jonas

  11. Wij hoorden het gisteren op het Panama Connection Net en schrokken ervan. Er werd niet gezegd dat jullie uit NL waren, maar ik herkende jullie naam uit de Zilt. We wensen jullie ontzettend veel sterkte de komende tijd! Groeten vanaf de San Blas. We hopen dat het qua wind wat minder is in San Andres, hier waait het tegen de 35 knopen.

    • Onze windmeter ligt op de bodem van de zee ;-), maar we denken dat het hier tussen de 25 en 30 knopen waait. We liggen wel beschut achter het eiland en kunnen het dus niet precies inschatten. Bedankt voor het medeleven vanuit San Blas. Je mag op het netje melden dat wij het goed maken. Groetjes, Ria en Peter

  12. Hans & Sonja Grotenhuis

    Hoi Ria en Peter, jullie zijn niet voor een gat te vangen dus heel veel sterkte en een spoedige reparatie, groeten .

  13. Het had slechter kunnen aflopen . Veel sterkte. Samen komen jullie er door.

  14. Wat moet dit onwerkelijk zijn voor jullie.. enorm schrikken! fijn dat jullie ongedeerd zijn en veel succes met alles wat er nu moet gebeuren..

  15. Dat lijkt mij een heel moeilijk moment, de verstaging door slijpen. Wat een drama. Goede acties na die tijd,, goed team!

  16. Adri den Dunnen

    Wat een drama! Sorry dat ik gisteren met “jammer, maar gelukkig zijn jullie ongedeerd” reageerde. Jammer is echt het goede woord niet, dat jullie er persoonlijk goed vanaf gekomen zijn is wel een groot geluk. Heel veel sterkte de komende tijd!

  17. WoW, wat een verhaal. Dit wil je inderdaad niet meemaken. Maar jullie kennende zijn jullie vast al aan het relativeren. Succes met het vervolg. Hrgr. Michiel

  18. Hoi Ria en Peter,
    Wij hopen met jullie dat de oplossing die er komt jullie in staat stelt de reis voort te zetten.

  19. Wat een verhaal. Gelukkig geen persoonlijk letsel. Hopelijk komt het allemaal weer goed en kunnen jullie weer verder met het avontuur, want daar begint het nu toch wel op te lijken.

  20. Vreselijk m mee te maken, veel sterkte en succes met het komende gevecht om er weer een zeilboot van te maken.

  21. hallo Ria en Peter , ben blij te horen dat het jullie goed gaat en veilig in een haven liggen , 40 jaar geleden is mij hetzelfde overkomen ook bij rustig weer in de golf van biskay , toen ik onderweg was met mijn friendschip 28 , metaal moeheid in het onderwant onder de zalingen , snachts om 01.00 h , gedurende een haze slaapje , wat het er snachts niet makkeler op maakt , ik kon destijds ook gelukkig de 150 mijl terug maken naar falmouth op eigen kracht
    ik wens jullie veel sterkte en hoop snel weer wat van jullie te horen
    henk , sy escapade

  22. Beste Peter en Ria, wat een verhaal zeg. Midden op zee en dan gaat de mast met alles er aan naar beneden. Ik kan me goed voorstellen dat jullie op de benen stonden te trillen maar gelukkig zijn jullie zelf er goed vanaf gekomen. Het woord “dankbaar” is hier wel op zijn plaats. Ja, de boot zonder mast: een heel treurig gezicht. En hij heeft jullie al zo goed en zo ver gebracht. Maar ik ben er zeker van dat de Helena weer helemaal in orde komt maar dat zal moeite en tijd kosten.
    Wat ik erg indrukwekkend vond is dat jullie op het idee kwamen om de kustwacht in Nederland (!) te bellen en dat die in staat was jullie – aan de andere kant van de wereld – te helpen. Aan zo’n club heb je wat.
    Mensen , heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat de Helena weer spoedig uitvaart om de reis te vervolgen.

  23. Peter Palmboom

    Peter en Ria,

    Wat een trieste ervaring maar gelukkig zijn jullie ongedeerd, mijn broer had met de saudade een gebroken onderwant en heeft dat in cuba kunnen fixen , zij hebben een maand met de saudade op providence gelegen en dat was geen straf.
    Als jullie met de verzekering eruit komen zou dat natuurlijk het beste zijn, als we jullie ergens mee kunnen helpen hoor ik het graag. Ik werk voor een ceva logistic een transportbedrijf dus laat maar weten of ik kan helpen. De beste plek voor een nieuwe mast is miami florida maar dat is een eind uit een buurt . 1000 mijl motoren ?
    Laat maar horen

  24. Waauw. Heftig verhaal zeg. Gelukkig mankeren jullie zelf niks. Sterkte met alle beslissingen.
    Jaap

  25. Wat een kaal en troosteloos gezicht, zo’n schip zonder mast. Hopelijk zal het niet te lang duren totdat de verzekering en overige hulp aan het werk kan. Sterkte met de reparaties en vooral met het wachten.

  26. Dear Ria and Peter, we can not tell how sorry we are for what happend, but we are also so happy that you both are safe and did not get hurt. We were worried that we could not hear you on the ssb… now we know why.
    If we can help you in any way, do not hesitate to contact us!! We are now in Cartagena, we had to turn around because of the strong Wind coming from north. So again, If we can help you with organizing anything-just text me via WhatsApp 0049xxxxxxxxx (Leonie) or send an email xxxx@sailmail.com. hugs and Kisses for you. Martin&Leo from LaRossa

Comments are closed