Thuis of op vakantie?

Het wordt steeds moeilijker een leuke blog over ons leventje op Curaçao te schrijven. We gaan gewoon lekker ons gangetje met klussen, Spaanse les, boodschappen doen, schoonmaken, af en toe een uitje en noem maar op. Probeer zelf maar eens een leuk verhaaltje te schrijven over je dagelijkse leven. Ik denk niet dat iemand het interessant vindt om te lezen dat ik weer het toilet heb schoongemaakt bijvoorbeeld.

Wat ons de laatste weken vooral heeft beziggehouden is onze “vakantie” naar Nederland. We wilden de boot goed achterlaten. De onderkant hebben we weer ontdaan van aangroei en er werd schoongemaakt en gepoetst. De verse etenswaren moesten op en aangebroken pakken en zakjes leeggemaakt. We willen hoe dan ook geen ongedierte aan boord. Ook was er nog een klussenlijst waar we niet echt aan toekwamen. We hadden gedacht dat we daar tijd genoeg voor hadden op Curaçao. Maar de dagen vliegen voorbij en het vertrek naar Nederland kwam steeds dichter bij. Dus als een speer toch nog het een en ander onder handen genomen, want als we terugkomen op de boot, willen we zo snel mogelijk vertrekken naar nieuwe oorden. Zoals zo vaak met klussen aan de boot, val je vaak van het ene karweitje in het volgende. Na onderhoud aan de generator, wilde deze niet meer goed starten. Dus alle bekabeling van de startaccu naar de generator vervangen door zwaardere. Verder werd de olie van de keerkoppeling ververst en werd de bedrading van de navigatieverlichting netjes weggewerkt. Onverwacht kregen we er nog een klus bij: De druk bij de watermaker viel weg. En eigenlijk kunnen we niet zonder dat ding. Dus Peter het apparaat stukje bij beetje uit elkaar gehaald om het probleem om te lossen. Uiteindelijk bleek het euvel bij een klein schroefje te zitten. Deze was dusdanig geoxideerd dat hij was afgebroken, hierdoor ontstond een klein gaatje en daardoor was er geen druk meer. Na wat heen en weer gemaild te hebben met Frankrijk, krijgen we diverse onderdelen gratis toegestuurd, zodat we het probleem als we straks weer terug zijn op Curaçao verder kunnen verhelpen. Met een tijdelijk noodreparatie konden we toch weer water maken. Dat was op zich natuurlijk wel handig, want zoals ik al eerder zei wilden we de boot schoon achterlaten. Ook de was kon ik nu tenminste weer doen.
Inmiddels ligt de boot in de Seru Boca Marina. Deze marina kreeg goede recensies betreffende de veiligheid, dus daar zal onze Helena de komende 7 weken onder toezicht verblijven. Het was wel even wennen om weer een box in te varen. De stootwillen kwamen na 8 ½ maand uit de bak en de landvasten werden tevoorschijn gehaald. Het was wel gemakkelijk dat we de marina van tevoren hadden opgeroepen. Nu stonden er 3 mannen klaar om de lijntjes aan te pakken. In verband met mogelijke tropische stormen de komende tijd, hebben we toch maar wat extra stevige landvasten bevestigd. Verder hebben we de boot zo kaal mogelijk gemaakt. Dus voorzeilen eraf, bimini opgeruimd, tafeltje naar binnen en alle losse dingetjes naar binnen. Verder hebben we een zak om de schroef gedaan om aangroei te voorkomen. Tussendoor nog even de Fairy Queen geholpen met het boren van gaatjes in de zalingen. Zij liggen een paar boxen bij ons vandaan en gezien Ronald wat last heeft van hoogtevrees, wilde Peter dit karweitje wel even voor ze doen. Hij had ze een paar dagen eerder ook al geholpen met de verstaging. Als tegenprestatie wilden zij ons naar het vliegveld brengen. Zo was iedereen weer blij. Woensdagavond zijn we nog met Nicol en Ronald uit eten geweest, donderdagavond hebben we bij de Pier afscheid van de andere zeilers genomen en vrijdag was het dan zover: Wij gaan naar Nederland. Inpakken, auto wassen en inleveren, kakkerlakvallen plaatsen, alles afsluiten, vergif spuiten, boot op slot en dan eindelijk relaxen.

De vlucht ging voorspoedig, we hadden prima plekken en werden goed verzorgd door de KLM. Wat gaat dat snel. Van St. Maarten naar Curaçao was het 3 dagen varen. Nu zijn we binnen 3 uur vliegen St. Maarten al voorbij. En dan ben je na 9 uur vliegen weer in Nederland.
Sabine zou ons komen ophalen. De verrassing was dan ook groot dat toen we door de schuifdeuren kwamen, niet alleen Sabine er stond, maar ook Patrick en Carmen. Heerlijk om door de meest dierbare mensen zo ontvangen te worden. Eenmaal thuis kwam ook de aanhang erbij en mijn eigen moedertje. Ik denk dat we een heerlijke tijd tegemoet gaan in Nederland.
Voorlopig dus even geen blog meer. Wij gaan genieten.