Verbeter de wereld, begin bij de boot

Vlak voordat Patrick en ik (Marloes) naar Curaçao vertrokken voor een weekje op de Helena bij de (schoon)ouders, hoorde ik op de radio een interview met Boyan Slat. Deze 21-jarige oprichter van the Ocean Cleanup, een project dat onderzoek doet naar een methode om de plastic soep uit het water te vissen en waarvan in die week het 1,5 miljoen euro kostende prototype in de Noordzee ter water is gelaten. Ik was zwaar onder de indruk van zijn doorzettingsvermogen, creativiteit en drive om de oceaan een stukje schoner te maken. Inmiddels zijn we een week verder en kan ik vol trots een blog schrijven waaruit blijkt dat de familie Koetsier (met een beetje aanhang) diezelfde eigenschappen vertoont.

Voor Patrick en mij stond vast dat wij deze week een paar duiken wilden gaan maken. Twee jaar eerder hebben wij drie weken van onze zomervakantie doorgebracht op Bonaire en Curaçao en toen heeft Patrick zijn PADI Open Water en Advanced gehaald. Er was niet veel overtuigingskracht voor nodig om Peter over te halen om ook op een duikcursus te gaan, maar Ria twijfelde nog wel. Het snorkelen was immers al zo mooi, daarvan getuigden in ieder geval de foto’s en filmpjes van de grote school vissen, vele schildpadden en pelikaan aan de Playa Piscado van het weekend voor onze komst. Twee drankjes verder was ze toch om. De volgende dag zijn we daarom langsgegaan bij Atlantis Diving, de duikschool van ons vorig bezoek aan het eiland. Die bleken op dat moment geen andere cursisten te hebben en Peter en Ria konden meteen de volgende dag starten aan de eerste van wat drie vermoeiende dagen zouden worden. De oefeningen op dag 1 gingen goed en instructeur Marcel was lyrisch over de prestaties van “vaders” en “moeders”, maar Ria bleef zich onzeker voelen in het water. Toch ging ze door met dag 2, maakte, opnieuw iet wat gespannen, keurig de eerste openwaterduik, gooide zonder treuzelen onder water haar masker af en deed een fin pivot. Toen tijdens de tweede duik van de dag een diepte van 12 meter opgezocht werd, ging het mis. Met een wellicht te oppervlakkige ademhaling en het gevoel onvoldoende zuurstof te krijgen lukte het Ria niet om af te dalen. Ze probeerde het nogmaals, en nogmaals, maar het gevoel bleef. Op dat moment besloot ze om de duik af te breken en de cursus voorlopig te beëindigen. Ik ben trots op haar doorzettingsvermogen om het te blijven proberen. Ook ben ik trots op Peter die dag drie voltooide en op een gezamenlijke duik met Patrick, mij en nichtje Daphne (die uit alle 45 duikscholen van Curaçao net Atlantis uitkoos om haar laatste duik op het eiland te maken en zo geheel onverwachts gezellig met ons mee kon) en zich daarom nu PADI Open Water mag noemen!

Na de intensieve duikdagen was het tijd om andere activiteiten te ontplooien. De mannen gingen shoppen (Huh? Ja, naar snoertjes enzo) en de dames schoven aan bij een workshop wrakhout schilderen. Er werd ongekende creativiteit tentoongespreid dat resulteerde in een nieuw souvenir voor in de kajuit en één voor in Barneveld.

Maar zo’n duikcursus doe je natuurlijk niet zonder reden. En dus werden er twee losse zuurstoftanks gehuurd en met de dinghy naar de Helena vervoerd. De onderkant van de boot moest namelijk worden schoongemaakt. Normaliter gebeurt dat wanneer de boot op het droge staat, want op één ademteug de kiel op meer dan 2 meter diepte schoonmaken is een onmogelijke opgave. Laat het voordeel van zo’n duikuitrusting nu net zijn dat je wel 200 bar aan ademteugen ter beschikking hebt. Ideaal dus om de boot mee schoon te maken. En man, man, man wat was dat nodig! Er bleken zich hele ecosystemen op de kiel te hebben ontwikkeld, inclusief 40 centimeter lange zeewieren en trouwe huisvis. Gewapend met een plamuurmes, ijskrabber en spons doken we onder de boot om de rotzooi ervan af te bikken, vol drive om in ieder geval dit stukje van de oceaan een stukje schoner te maken. Peter en Patrick hebben de volgende dag ook nog de hele onderkant geschuurd en de anodes vervangen.

Alles bij elkaar hebben wij ontzettend genoten van ons weekje weg, de overvolle dagen en de gezellige avonden met z’n vieren op de boot. We zien Ria en Peter straks weer in Nederland, maar kijken ook al uit naar het moment dat we ze nogmaals gaan bezoeken, op een andere plek in het Caribisch gebied.

Groetjes van de gastbloggers,
Patrick en Marloes