Een Caraïbische klotsbak

DSC04486 DSC04489 DSC04488

Op een van de blogs las ik dat de oversteek naar de ABC-eilanden er een uit het boekje was. Dus eigenlijk ging ik er wel een beetje van uit dat dat voor ons ook het geval zou zijn. Mooi bakstag windje voor de komende paar dagen, dus prima moment om te gaan. Alleen de laatste dag zou er wat meer wind komen. Voor de zekerheid toch 3 maaltijden gekookt en wat was ik hier achteraf blij mee. Vrijdagochtend zijn we, nadat Peter de onderkant van de kiel van de laatste pokken had ontdaan, vertrokken richting Curaçao. Bij de hoek van Sint Maarten zagen we nog net een KLM boeing aankomen en ik durf er wat om te verwedden dat er weer heel wat cameraatjes op het strand in de aanslag stonden om te gaan knippen.
De eerste dag hadden we inderdaad een prima wind en we konden de reis met vol tuig beginnen. Er stonden wel wat rommelige golfjes, maar waarschijnlijk als we voorbij de ondiepte bij Saba zouden zijn, zou dat minder worden. Alleen toen we er eind van de dag voorbij waren kwamen er buien opzetten met duidelijk meer wind, dus een rif in het grootzeil gestoken en die is er die nacht niet meer uitgegaan. De tweede dag werd ’s ochtends het zeil ontreefd. We hoorden van een andere boot dat zij 3 knopen stroom tegen hadden op dit stuk. Nou, zoveel hadden wij er niet, maar wel 2 knopen stroom tegen terwijl we de wind mee hadden. Ja en wat krijg je dan: steile golven. Daarbij kwam dat de wind in de middag behoorlijk begon aan te trekken (veel eerder dan verwacht) en moest het zeil weer gereefd worden en een uurtje later hebben we het zeil nog een stukje kleiner gemaakt. Het voordeel van die hoeveelheid wind was dat we ondanks de 2 knopen stroom tegen en dubbel gereefd grootzeil, nog zo’n 6 knopen op de teller hadden staan. In de nacht werd de tegenstroom minder, maar  bleef de wind fiks waaien. Ook de derde dag hadden we stevige wind. Een rif kon er overdag uit, maar ’s avonds er toch weer in. We hadden toen rond de 30 knopen wind met vlagen van wel 35 knopen. We hebben ’s nachts zelfs de bimini eraf gehaald, omdat we bang waren dat die kapot zou waaien. Hierdoor gingen wel met zo’n 9 (soms wel 10) knopen richting ons einddoel.  Toen we Bonaire in zicht kregen werd de wind gelukkig iets minder. Met zo’n 25 knopen wind hebben we de laatste uurtjes naar Curaçao afgelegd. Precies 72 uur na vertrek kwamen we aan en hadden iets meer dan 500 mijl op de teller staan. Al die klotsgolven zorgden ervoor dat alles zout was geworden, inclusief wij zelf. Normaal heb je een zeilpak aan bij dit soort ruig weer en die doe je uit als je naar binnen gaat. Maar aan de temperatuur mankeert hier niets. Je zeilt dus in je korte broek en t-shirt, alleen worden die ook zout. Regelmatig moest er een schoon setje aan als er weer een klots water over de boot kwam.
Qua verkeer is de Caraïbische zee rustig, we hebben 5 vrachtschepen gezien, waarvan er 3 op zo’n mijl afstand langs kwamen. Dit is best wel spannend. Die schepen zijn wel 300 meter lang en varen tussen de 11 en 17 knopen. Enorm imposant als ze zo vlak voor of achter je langskomen.
Maandagochtend hebben we ons anker in het Spaanse Water laten zakken en toen hadden we rust. Nou ja, ook hier nog veel wind, maar gelukkig geen golven. De rest van de maandag hebben we een beetje bijgeslapen en rustig aan gedaan. Dinsdag wilden we eigenlijk gaan inklaren, maar er stond zoveel wind dat we de dinghy niet van het dek konden hijsen. Deze dag gebruikt om de boot te ontzilten. We kwamen er in de loop van de dag achter dat er soms iets minder dan 20 knopen wind was. Dit duurde dan een paar minuten voor het weer begon te poeieren. Na alles voorbereid te hebben, konden we in zo’n periode eindelijk als een speer de dinghy laten zakken. Het was toen al te laat om nog naar Willemstad te gaan. We zijn even naar de Nok gevaren om bij te praten. Waar zij lagen hadden ze een stuk minder last van de wind en net voor het donker werd hebben we de Helena nog kunnen verplaatsen.
Woensdag zijn we naar Willemstad gegaan om in te klaren. Toen we bij de bushalte stonden te wachten, stopte er een auto. Hij wilde ons wel een lift geven naar Willemstad. Gino Jacobs was onderweg naar zijn werk en heeft zijn kantoor tegenover het douane-gebouw. Wat super aardig, dit is een goed begin van ons verblijf op Curaçao.
De man bij de douane keek wel een beetje bedenkelijk toen wij zeiden dat we maandag al waren aangekomen en nu pas kwamen inklaren. Maar gelukkig accepteerde hij onze uitleg. Daarna door naar immigratie en we mogen weer legaal in dit land verblijven.
Na alle officiële dingen zijn we Willemstad een beetje gaan verkennen. En ik moet zeggen dat ik nu al verliefd ben op deze stad. Daar zullen we de komende maanden zeker vaker heen gaan.

3 Comments:

  1. hoi Peter en Ria hoorde van Carl van jullie rondje atlantic leuk om te doen veel plezier groetjes Evert Fluit

  2. Weer een heel mooi verhaal. Het leuke is dat je het gevoel hebt al lezend zelf te beleven wat er gebeurt. Ooit vraag ik nog wel een keer om uitleg van alle vaktermen maar meestal is het wel min of meer duidelijk wat er wordt bedoeld. Natuurlijk heb ik Google Earth er weer bij gehaald en Saba en Sint Eustatius van dichtbij bekeken. Was helemaal vergeten dat deze eilanden ook nog een relatie met Nederland hebben. Zou ook graag Willemstad op Curaçao bezoeken. Maar lopend kom je daar niet helaas. We horen wel weer welke avonturen jullie verder beleven.

  3. Heel leuk verhaal weer, Ria. Gelukkig hebben jullie een fantastisch schip om dat soort zeeën te bevaren. 🙂
    Heel veel plezier op Curacao! Ook wij vinden het een fijn eiland met het leuke Willemstad. Prima om het eiland met een huurautootje te verkennen.

Comments are closed