Sao Nicolau (Sinterklaas)

Soms doe je zoveel indrukken op dat je zowat niet meer weet wat je nu zult gaan bloggen. Vandaar vooral veel foto’s.
Het begon afgelopen woensdag met een prachtige tocht van Sao Vincente naar Sau Nicolau, samen met de Hullu Poro.  Mindelo en Tarrafal zijn echt andere steden. Vonden we het in Mindelo al erg relaxt, in Tarrafal vind je dat in het kwadraat. Het inklaren verliep ook hier soepeltjes en toen we vroegen of we gelijk konden uitklaren was dat helemaal geen probleem. Kindertjes staan op het strand al klaar om je te helpen je dinghy op het strand te trekken. Je geeft ze 100 escudos (1 euro) en ze passen er de hele dag op. Oh en als ze dan een tijdje naar school gaan, vragen ze gewoon aan een vriendje om op te passen. Aan het eind van de dag verdelen ze dan de buit. Donderdag verder een rustig dagje, maar voor vrijdag samen met de Hullu Poro, de Jonas en de Long John Silver een Aluguer (pick-up met chauffeur) geregeld om het eiland te verkennen. Natuurlijk nog wel even met z’n allen op het terras gezeten om bij te praten, zowel de Jonas als LJS hadden we al een paar weken niet gesproken. Let vooral even op de overkapping van het terras.

Sao Nicolau werd in 1461 ontdekt, vermoedelijk op 6 december. Vandaar dus de naam. Nou een mooiere maand om dit eiland te ontdekken is er dan denk ik niet hè. De kant van het eiland waar wij met de boot liggen is erg dor en droog, maar als je naar de andere kant van het eiland rijdt is het er mooi groen.
Het eindpunt van onze route is Ribeira Brava, waar we o.a. het seminar hebben bezocht. Ooit was Sao Nicolau een universiteits-eiland, maar nu is dat allemaal verhuisd naar Sao Vincente. Het seminar wordt tegenwoordig gebruikt als zondagschool.

De boom die op een van de foto’s staat is de Drakenbloedboom, welke symbool staat voor Sao Nicolau. Deze bomen kunnen wel 1000 jaar oud worden!
Die dag hebben we afgesloten bij het visserijmuseum. Deze is pas sinds juni 2015 open. Een van de boat-boys kwam ons nog een mooie vis laten zien.

Zaterdagochtend werden we al vroeg gewekt door gefluit en getoeter. Wat zou er aan de hand zijn? Toen wij naar buiten keken, bleek dat wij op een plek lagen waar een vrachtschip wilde ankeren, dus het gefluit en getoeter was echt voor ons. Wij anker op en iets verder weg gaan liggen. Het vrachtschip kwam diesel brengen en na een halve dag vertrok hij weer.

Verder is Peter nu al dagen bezig om ons toilet gerepareerd te krijgen. Wij hebben aan boord een electrisch toilet. Deze hield er vrijdagochtend in een keer mee op. Na vier keer in en uit elkaar, beetje vet hier, nieuw veertje daar, rubbertje er anders in enz. lijkt hij het nu voorlopig weer te doen. We gaan toch maar eens kijken of we op de een of andere manier aan een toilet met een handpomp kunnen komen. Want als hij er straks met de oversteek mee ophoudt hebben we echt een probleem. Op de puts gaan is namelijk geen pretje kan ik vertellen.
Vandaag hebben we, samen met de Jonas en Hullu Poro, weer een aluguer geregeld en deze nam ons mee naar een wel heel mooi plekje aan zee. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken. Een desolaat landschap en dan die oceaan met de ingeslepen kust. Echt prachtig!! De eindbestemming was Ribeira de Prata, waar we in een klein winkeltje een ijskoud biertje kochten en daarna reden we terug naar Tarrafal.
Het is de bedoeling dat we morgen naar een andere ankerplaats gaan. We weten nog niet of dat bij het eiland Rosso, Branco of Santa Luzia zal zijn. Dit hangt af van waar we het rustigst kunnen liggen met 4 boten.